Leerkrachten zijn idealistisch, een beetje koppig, gek…. morgen maken jullie weer het verschil
“Vandaag
Draag ik het hart van iedereen
Door de dalen over bergen heen
En ik doe
Wat een ander van me nodig heeft
En ik hoef niks terug van wat ik geef
Wat is de afstand van jou naar mij?
’t Is maar een stap en een stap erbij
Ik voel je. Weet dat ik bij je ben”.
(Zon-Klap Corona de wereld uit)
Het zijn gekke tijden in onderwijsland. De afgelopen weken stonden vooral in het teken van “hoe om te gaan met…?”. Hoe om te gaan met het Corona virus? Hoe om te gaan met het feit dat ik de leerlingen fysiek niet meer kan zien? Hoe om te gaan met het bereiken van leerlingen? Hoe om te gaan met elkaar als collega’s? Hoe om te gaan met online lesgeven? Hoe om te gaan met online lesgeven als je kinderen thuis hebt rondlopen? Hoe om te gaan met leerlingen die weken thuis zitten en waarvan we weten dat thuis niet de meest veilige omgeving is? Hoe om te gaan met de boodschap dat de scholen tot 28 april dicht zijn (en sommige nog langer door de meivakantie)
Leerkracht zijn is vakmanschap. Leerkrachten zijn idealistisch, een beetje gek, koppig, gedreven, kundig en veerkrachtig. Leerkrachten maken het verschil in het leven van anderen. De relatie aangaan is een basiscompetentie van iedere leerkracht. Uit het CBS onderzoek uit 2018 blijkt dat leerkrachten in het basisonderwijs vaak of altijd emotioneel betrokken raken bij het werk en dat dit met bijna 39 procent het hoogst van alle onderzochte beroepsgroepen is (gemiddeld 15 procent).
Ons hart gaat uit naar de ongeveer 2,5 miljoen leerlingen die op dit moment thuis zitten. De 2,5 miljoen leerlingen die de afgelopen weken hun juf, meester, docent of klasgenoten hebben gemist. Het missen gebeurt van beide kanten. Via de verschillende social media kanalen zien we vele scholen met op de ramen de hartverwarmende tekst geplakt ” Lieve kinderen, we missen jullie”. Vraag het aan de leerlingen en ze willen niets liever om weer naar school te gaan. Het is maar saai thuis is de veelgehoorde klacht.
Hoe om te gaan met twee partijen die bij elkaar willen komen maar noodgedwongen van een afstand contact moeten hebben? Hoe ironisch is het dat het Chinese woord voor crisis bestaat uit twee tekens. Eén staat voor gevaar en het andere voor kansen.
Kansen als het gaat om digital transformation. De digitale transformatie verloopt met een bloedgang. Elke school is bezig om online de leerlingen te bereiken. Via verschillende mogelijkheden zoals Basispoort, Gynzy, Junior Einstein worden lespakketten klaargezet, grote uitgeverijen hebben hun methodes online beschikbaar gesteld, Social Schools zorgt ervoor dat de leerlingen contact hebben met de leerkracht. Via Zoom, Slack, Hangout Meet of Microsoft Teams zijn er volop mogelijkheden om met leerlingen in contact te komen. Heel veel leerkrachten zijn er al zeer bedreven in. De meest mooie instructiefilmpjes worden er gemaakt. Onderwijsland vlogt massaal. Ook de leerkrachten die het tot een paar weken geleden heel lastig vonden om digitaal te gaan, doen nu volop mee. Ze zijn veerkrachtig.
De aankomende dagen zullen de leerkrachten het contact met de leerlingen intensiveren. Een grotere groep leerkrachten gaan ook echt online lesgeven. Dit biedt kansen als het gaat om differentiëren, je kan immers aan kleinere groepen leerlingen gerichte instructie en verwerking aanbieden. De ouderparticipatie kan vergroot worden door tijdens/na een les aan ouders te vragen hoe het met het kind gaat en of ze de leerstof begrepen hebben. Veel ouders hebben (logisch) niet de kennis en kunde om kinderen op een adequate manier les te geven of te begeleiden. Door oprecht geïnteresseerd te zijn help je als leerkracht zowel de ouders als kind.
Laten we ook stil staan bij de kinderen die in de kwetsbare hoek zitten. Vandaag sprak ik een leerkracht uit het Speciaal Onderwijs die samen met haar onderwijsassistent op een veilige manier thuisbezoeken heeft afgelegd. Of juf Nina uit Den Haag die er alles aan doet om met haar leerlingen in contact te blijven. Zeer hartverwarmend. Juist voor de kwetsbare kinderen, kinderen met trauma’s, kinderen met een onveilige thuissituatie is het zeer belangrijk dat ze gezien worden. Dat de relatie levendig en intact blijft. Het redt levens.
Hoe mooi was het initiatief van de gemeente Tilburg en Rotterdam om laptops of tablets te doneren aan kinderen in de meest kwetsbare hoek van onze samenleving zodat ook zij onderwijs op afstand kunnen volgen. Hartverwarmend is ook het initiatief van KPN om gratis wifi te verschaffen aan gezinnen die geen wifi hebben.
Hoe verder te gaan? De randvoorwaarden zijn er om met elkaar in contact te komen. We zijn er snel gewend aangeraakt. De volgende stap is om weer het echte contact aan te gaan. Dat de relatie weer aangegaan wordt. Dat we de kinderen ook echt weer gaan zien. Begin de les met goedemorgen en daaropvolgend de vraag; “Hoe is het met jou?” “Hoe heb jij de afgelopen dagen beleefd?” Laat de kinderen hun verhaal vertellen zodat ze zich gezien en erkend voelen voordat er verder wordt gegaan met rekenen.
Het Corona-virus heeft iets met ons allen gedaan. Kan niet anders. Ik put troost, hoop en moed als ik aan alle mensen denk die het verschil weten te maken in deze periode. Onze dank is groot.
Leerkrachten zijn idealistisch, een beetje gek, koppig, gedreven, kundig en veerkrachtig. Morgen maken jullie weer het verschil. Schijn als de zon en laat de wereld zien hoe het kan zijn.
Davy Rumpin
Onderwijsadviseur