Hoe blijf ik leuke ouder, goede werknemer, vriendelijke collega en ben ik ook nog een goede leraar?
We gaan de uitdaging aan!
Het zijn rare en vreemde tijden. Onze vaste structuren en dagelijkse gewoontes zijn compleet overhoop gegooid. De eerste week was het nog zoeken. Misschien vonden de kinderen het ook wel leuk en spannend allemaal en hadden we nog een “oke heftig, maar dit gaan we doen.” Maar dan nu…de tweede week. Het splitsen in meerdere rollen op hetzelfde moment begint wellicht z’n tol te eisen. Dit tezamen met het besef dat we nog niet over de helft zijn van de drie weken. Hoe kun je het allemaal wel leuk houden?
Besef dat het sowieso niet de hele tijd leuk kan en hoeft te zijn! Kinderen verlangen eigenlijk helemaal niet zo veel. Kinderen houden wel van structuur en regelmaat. Wellicht hangt er al een dagschema op de koelkast. Vol goede bedoelingen zijn deze gemaakt, uitgeprint en opgehangen. Misschien vorige week al gemerkt dat niets zo weerbarstig is als de praktijk!
Het moment dat je eigenlijk net aan je eigen werk wil beginnen, gilt je peuter dat ie moet poepen, snapt je 8-jarige dochter de som niet en tot overmaat van ramp staat de boodschappen-bezorgservice aan de deur en bedenk je dat je puberzoon nog altijd in bed ligt. Je hele schema al in het eerste uur in duigen. Laat het maar los en laat je niet gek maken. Je puber heeft mazzel en ligt gewoon nog wat langer te slapen. Je 8-jarige dochter moet op school ook echt wel eens even wachten tot ze hulp krijgt (dan leren ze om de som over te slaan en alvast daar het werk te gaan wat je wel snapt).
Onderweg naar de voordeur help je je peuter op de wc. En de boodschappen-bezorgservice rijdt heus niet weg als je niet meteen binnen 30 seconde de deur open hebt gedaan. Oja en je werk… heel Nederland (en natuurlijk nog veel meer landen) zitten in hetzelfde schuitje. Laten we daarom samen met z’n allen extra begrip hebben voor elkaar.
Wees wat extra lief voor jezelf en leg de lat wat lager. Je strikte schermtijden die je eerst zo strak aan het hanteren was, laat het los. Het is echt niet erg als je kinderen nu even iets langer achter een scherm zitten. Voel je een schuldgevoel opkomen? Bedenk meteen dat dit echt een uitzonderlijke situatie is! Dit hebben we nog nooit meegemaakt! Het is passen en meten, het is zoeken. Besef ook dat dit voor je kinderen een uitzonderlijke situatie is.
Het is dus heel begrijpelijk dat ze wat dwarser zijn dan normaal, moeilijker in slaap kunnen komen en misschien nu helemaal weigeren om die vieze spinazie op te eten. Irritant en vermoeiend en eigenlijk kun je dat gedrag er helemaal niet bij hebben. Maar misschien dat wanneer je je bedenkt dat je kinderen ook in de war zijn, misschien wel angstig en bozig door de situatie waar ze zelf niet om hebben gevraagd, lukt het je om jezelf te kalmeren. In plaats van irritatie geef je ze gewoon een extra knuffel en vertel ze nog maar even extra hoeveel je van ze houdt!
Het huishouden, daar praten we maar helemaal niet over…dit is een grote les relativeren. Kortom lat lager, accepteer dat het niet zo gaat zoals je had gehoopt en bovenal geef elkaar extra knuffels. Zeker je kinderen, ze hebben je nodig!