Maandag: leren praten met Kikker
Vandaag ben ik op een school waar ik verschillende leerlingen met een taalontwikkelingsstoornis (TOS) begeleid. Alex*, een leerling in groep 2, is in de klas bezig met een werkje over de herfst. “Kijk juf, dit is regen.” Althans, dat bedoelt hij, hij praat erg onduidelijk. Gelukkig kan ik hem goed begrijpen en ik herhaal wat hij zegt. Hij loopt ondertussen met mij mee naar het lokaal waar we altijd gaan zitten.
“Kikker!” roept hij als hij binnenkomt. Ik heb een handpop van Kikker op tafel gezet. Kikker gaat sinds een aantal weken mee naar school. We lezen en werken met het boek “Kikker is Kikker”. We praten over waar je allemaal goed in kunt zijn en wat je misschien niet kunt. Want dat kan natuurlijk ook.
Dit vindt Alex heel leuk, helemaal als de handpop mee is. Hij doet zijn hand erin en vertelt wat hij nog allemaal weet over het verhaal. Ik kan hem niet altijd verstaan, maar door veel vragen te stellen en te herhalen wat hij zegt, kunnen we toch heel goed met elkaar communiceren. Het is leuk om te zien hoeveel plezier hij heeft met de handpop. Hij lacht en het zet hem echt aan om te praten. En dat is juist de bedoeling!